۱۳۸۹ اسفند ۱۳, جمعه

نامه جمعی از رزمندگان دوران جنگ به بان کی مون دبیر کل سازمان ملل

بنام خدا
جناب بان کی مون دبیر کل سازمان ملل :                                                                                           
سلام:                                                                                                                                
سلامی  همراه با بقضی فروخفته در گلو و سینه ای سراسر درد و اندوه  از سرزمین سبز ایران                                                                                                

دبیر کل محترم همانگونه که اطلاع دارید در کشور ما ایران سالهای زیادیست که مردم تحت حکومتهای دیکتاتور با اشکال  گوناگون در مشقت و سختی زندگی میکنند .در تمام این مدت مردم ایران جوانان و زنان و مردان زیادی را در راه ازادی و دموکرسی از دست داده اند.اما اینک در طی حداقل بیست و چند سال گذشته تاکنون دیکتاتور دینی در ایران پا را از تمام اصول و معنویات اخلاقی ،دینی ،مذهبی ،ملی و بین المللی بیرون نهاده و عملا در روز روشن جوانان ازادی خواه و متمدن خویش را بدست عده ای ارازل و مزدور بنام دین و مصلحت به قتل میرساند و ادم زبایی سیاسی میکنند . به زندان میبرد و بسیاری را مورد تجاوز جنسی قرار میدهد .                                

                                                  خطاب به شما مینویسم چون در ایران ما قانون در دست عده ای قانون گریز به فراموشی  سپرده شده است ،برای شما مینویسم چون مجلس قانون گذاری کشورم تبدیل به محلی مانند بازار مکاره شده که قانونگذاران ان به فکر هرچیز هستند بجز حقوق اساسی مردم ایران ،برای شما مینویسم چون رهبران سبزم مهندس موسوی و شیخم مهدی کروبی را به همراه خانواده شان ربوده اند ،برای شما مینویسم چون قوه قضاییه کشورم فقط به فکر اعدام و زندانهای طویل المدت برای ازادی خواهان بنا بر دستور ولی فقیه است ،برای شما مینویسم چون با تمام صلح امیز بودن  اعتراض سکوتم باز هم دوستانم را در خیابانها به گلوله بستند . برای شما مینویسم چون در کشورم هر صدای را در گلو خفه میکنند و جایی برای تظلم خواهی در این کشور نیست .                     بدیهی است وقتی نقض قوانین در کشوری اوج بگیرد و سیستم قضایی آن کشور به جای دادخواهی، خود، ناقض اصول قانون اساسی باشد، سازمان ملل تنها ملجاء و مامن برای دریافت شکوایه و نامه های رسیده از آن کشور
میباشد .     

برای شما مینویسم بعنوان شخصی که ریاست سازمان ملل را بر عهده داری :                                                                

ما به نمایندگی جمعی از رزمندگان جنگ هشت ساله ایران وعراق با دلی شکسته وتنی رنجورو زخمی بر تن  شرمسار از مردم ایران بر حسب وظیفه ازادی خواهی از شما دبیر کل محترم میخواهیم بعنوان ریاست سازمان ملل متحد و مجری اعلامیه جهانی حقوق بشر جهت ازادی رهبران جنبش سبز ایران و تمامی زندانیان سیاسی واحترام به ازادی خواهی مردم ایران تلاش خود را بکار گیرید . با  انجام فشارهای دیپلماتیک بر سران جمهوری اسلامی  برابر قوانین حقوقی و سیاسی اقدام نمایید و حسب وظیفه نظارتی آن سازمان، بازدیدی هم از از کشور ما به عمل اورید .                                                    

آقای دبیرکل                                                                                                                                     

بدو ن  شک شما از اخبار ایران اگاهی کاملی دارید،  آنچه حاکمیت ایران با مردمش در طی بیست ماه گذشته پس از انتخابات 1388 کرده است در طی مدت گذشته حاکمیت بیش از 100 نفر از جوانان ،دانشجویان و اقشار مختلف جامعه را در خیابانها به شهادت رسانیده بیش از 100000نفر را دستگیر کرده و بیش از سیصد نفر را به دار اویخته است .و در حال حاضر هم رهبران جنبش سبز را ربوده است                                                                                                                                                
                                      .
شما می توانید  در کسوت دبیر کل سازمان ملل، ضرورت التزام به قراردادهای بین المللی در رعایت حقوق بشر را که جمهوری اسلامی ایران نیز بر آن متعهد است به آن حکومت متذکر شوید. علی الخصوص در موارد ماده 5،6،7،9،12،19،و29 بیانیه جهانی حقوق بشر .

زندانی کردن  شهروندان ایرانی،دستگیری غیر قانونی اقایان میر حسین موسوی وهمسرشان خانم زهرا رهنورد نخست وزیر پیشین ایران حبس غیر قانونی و ربودن حجت الاسلام مهدی کروبی و همسرشان خانم فاطمه کروبی ،حبس و اعدام دگر اندیشان ؛محرومیت های تحصیلی ؛اعدام نوجوانان زیر 18 سال ؛عدم برابری حقوق زن و مرد ،و هزاران کار خلاف قوانین بشری که در حوصله تان نمی باشد . حبس بی دلیل شهروندان ایرانی، سرکوب خشونت آمیز راهپیمایی های صلح آمیز، شکنجه و کشته شدن صدها ایرانی در خیابان ها و بازداشتگاه هایی که خودشان هم نسبت به غیراستاندارد بودن آن اذعان داشته اند، گرفتن اعتراف از طریق شکنجه و صدور حکم اعدام و زندان برای دستگیرشدگان با استناد به همان اعترافات گرفته شده در شرایط شکنجه، نه تنها نقص قانون اساسی خود ایران است بلکه از مصادیق آشکار نقض حقوق بین المللی نیز به شمار می رود. از جمله اموری است که حاکمیت فعلی ایران انجام میدهد .                                                                   



جناب دبیر کل  ما تنها خواسته مان ازادی رهبران جنبش سبز و زندانیان سیاسی ؛توقف اعدامها ؛انتخابات ازاد . حذف سیستم خفقان و دیکتاتوری در ایران است .امید داریم اینبار بنا بر وظیفه خود قبل از مبتلا شدن ایران به شرایط فعلی لیبی و کشتار مردم بی دفاع  کاری برابر قوانین حقوق بشری به انجام رسانید .                                                                                            



(بنی ادم اعضای یک دیگرند                             که در افرینش ز یک گوهرند .)                                  
            

جمعی از رزمندگان سبز دوران جنگ ایران و عراق

۱ نظر:

  1. mamlekate maast,una ke vazife nadaran kari konan,haarkariam konan be dkhalaat tu omure ye keshvare dige mahkum mishan,mage mesreo tuneso baghie keshvara ke enghelab kardan enghad eltemase sazman melalo orupao amricaro kardan? keshvare khodemune,khodemunam bayad gheyrat neshun bedim avazesh konim,ba 3 saat tazahorat o ghaarre kapochinoe 10 shab,ba in tazahorataye 13 bedari be jai nemiresim,chon az juno del nis

    پاسخحذف